DE 
NL 
EN 
FR 
ES Epigenetik: Ernährungsprogramme für Pferde - das Fohlen der Zukunft
20 Dezember 2024
December. De maand van warmte en zorgen voor elkaar.
Ook voor onze paarden. We willen het hen comfortabel maken: warm, droog, gevoerd, verzorgd. En terecht.
Maar soms vraag ik me af: voor wie doen we het eigenlijk?
Want het is donker. Koud. Nat. En eerlijk is eerlijk – wij hebben daar last van.
Dus geven we automatisch meer. Een extra deken. Een schepje voer extra. Nog maar een supplement.
We zetten ze vaker binnen. Want “het is toch rotweer?”
En ergens is dat logisch. Maar ergens ook niet.
We bedoelen het goed. Natuurlijk. Maar goedbedoeld is niet hetzelfde als goed gedaan.
Niet omdat het fout is om te zorgen. Maar omdat zorgen soms ook betekent: niet te snel invullen, maar eerst observeren.
Wij voelen kou anders. Wij trekken een jas aan en zoeken gezelligheid op. Maar ee
n paard is geen mens.
Dus als we iets doen “omdat het beter voelt”, dan is het goed om ons af te vragen: voor wie voelt het beter? Voor hem – of voor mij?
“het gaat niet altijd om geven, soms moet je alleen maar nemen. door te kijken.”
Soms is echte zorg niet méér geven, maar juister afstemmen.
Niet automatisch die extra deken, maar eerst observeren.
Niet standaard een supplement, maar een rantsoenanlyse uitvoeren en kijken naar mest, gedrag, vacht, werkdruk.
Niet overcompenseren uit schuldgevoel, maar structureren uit kennis.
Zorg begint met vertragen.
Met leren.
Met durven zeggen: ik weet het niet zeker, dus ik ga het uitzoeken.
Niet met schuld. Niet met haast.
Niet met: “ik moet nog dit of dat doen.”
Maar met: “Wat heeft mijn paard écht nodig vandaag?”
Misschien is dat wél een extra deken.
Misschien ook gewoon ademruimte.
Wat het ook is — laat het afgestemd zijn.
Niet op ons hoofd.
Maar op zijn lijf.
Ich bin die Frau, die ständig ihre Brille verliert, ihre Schlüssel vergisst und ihr Telefon nie findet. Aber meine Meinung? Ich habe sie immer parat.
Halb Wolf, halb Frau - buchstäblich auf meinem Facebook-Profilbild, bildlich in allem, was ich tue. Ich bin ein Mensch der Extreme. Intuitiv und scharfsinnig. Ruhig und stürmisch. Stille und Stimme. Sanft zu dem, was verletzlich ist. Hart zu dem, was absichtlich beschädigt. Ich bin keine perfekte Version meiner selbst. Aber eine ehrliche.
Ich arbeite mit Menschen, Systemen, Nahrung, Chaos und Visionen. Manchmal auch mit Pferden, oft mit Prinzipien. Ich glaube an Wahrheit statt an Diplomatie und an Nuancen ohne Schwammigkeit.
Hier teile ich mit, was mich beschäftigt. Was mich aufregt, was mich bewegt, was mich umhaut. Willkommen in meinem Kopf. Es ist ein bisschen wild dort - aber immer real.
#Multi-Stromversorgung #MIRA