DE 
NL 
EN 
FR 
ES Epigenetik: Ernährungsprogramme für Pferde - das Fohlen der Zukunft
18 Oktober 2024
Oktober. De maand waarin de wind scherper wordt, het gras minder sappig en de dagen merkbaar korter. De natuur schakelt een versnelling lager. De bomen, de vogels, de wilde dieren – allemaal passen ze zich aan.
Behalve… wij.
En dus ook: onze paarden.
Zij blijven rijden, trainen, presteren, naar les of wedstrijd gaan alsof er niks verandert. Soms tegen hun zin. Soms met spanning in hun lijf. Soms met die blik van: “Moet dit nu echt?”
Paarden zijn seizoensgevoelige dieren.
Ze zijn gebouwd op aanpassingen aan licht, temperatuur en voedselaanbod. Hun vacht reageert. Hun stofwisseling vertraagt. Hun gedrag verandert.
Maar onze planning doet dat niet.
We trainen vaak in hetzelfde ritme. We voeren op dezelfde uren. We rijden door in het donker — met lampen, dekens en supplementen om “alles op peil” te houden. En ergens wringt dat.
Niet omdat het fout is.
Maar omdat we te vaak vergeten dat rust geen luxe is. Het is biologisch noodzakelijk.
Ik heb het niet over paarden maandenlang op stal zetten. Of stoppen met werken. Het gaat over durven afbouwen. Ruimte laten. Variatie aanbrengen.
Een herfstrit in plaats van een springtraining. Een grondwerksessie in plaats van altijd die les.
Een extra dag niets.
Niet als straf. Niet als achterstand. Maar als herstelfase. Want herstel is niet luiheid. Het is investeren in lange termijngezondheid.
Want laten we eerlijk zijn: veel van die druk ligt niet bij het paard. Die ligt bij ons.
Omdat we doelen hebben. Schema’s. Verwachtingen.
Omdat de pensionstal vol zit en het anders lastig wordt. Omdat we ‘moeten’ rijden voor die ene wedstrijd. Of omdat we bang zijn om controle kwijt te raken.
Maar het paard is geen agenda. Het is een levend wezen.
En soms is het gewoon… even klaar.
Laat oktober jouw motivatie zijn.
Niet om te stoppen. Maar om stil te staan.
Om te kijken wat nodig is. Wat niet meer past. Wat minder mag.
Niet uit gemakzucht. Maar uit zorg.
Voor je paard. En voor jezelf.
Want rust is geen achteruitgang.
Het is ruimte.
Voor herstel. Groei. En opnieuw beginnen.
Ich bin die Frau, die ständig ihre Brille verliert, ihre Schlüssel vergisst und ihr Telefon nie findet. Aber meine Meinung? Ich habe sie immer parat.
Halb Wolf, halb Frau - buchstäblich auf meinem Facebook-Profilbild, bildlich in allem, was ich tue. Ich bin ein Mensch der Extreme. Intuitiv und scharfsinnig. Ruhig und stürmisch. Stille und Stimme. Sanft zu dem, was verletzlich ist. Hart zu dem, was absichtlich beschädigt. Ich bin keine perfekte Version meiner selbst. Aber eine ehrliche.
Ich arbeite mit Menschen, Systemen, Nahrung, Chaos und Visionen. Manchmal auch mit Pferden, oft mit Prinzipien. Ich glaube an Wahrheit statt an Diplomatie und an Nuancen ohne Schwammigkeit.
Hier teile ich mit, was mich beschäftigt. Was mich aufregt, was mich bewegt, was mich umhaut. Willkommen in meinem Kopf. Es ist ein bisschen wild dort - aber immer real.
#Multi-Stromversorgung #MIRA