Iedereen expert!

21 février 2025

“Je moet gewoon wat magnesium geven, dat helpt altijd.”
“Bij mij werkte het, dus moet jij het ook doen.”
“Heb je al probiotica geprobeerd?”
“Je paard is vast insulineresistent, die van mij had exact hetzelfde.”

Facebookgroepen, stallen, paddocks tot zelfs de wachtkamer van de huisarts zijn verzamelplaatsen voor goedbedoeld advies. En eerlijk? Het is mooi dat mensen meedenken. Echt waar. Alleen… wanneer wordt goedbedoeld eigenlijk gevaarlijk?

De wildgroei aan zelfverklaarde experts

In de paardenwereld lijkt tegenwoordig iedereen voedingsdeskundige, gedragsdeskundige of hoefspecialist. Niet zelden gebaseerd op een eigen ervaring, een cursus van een weekend of een paar uurtjes scrollen op sociale media.

En dat is precies waar het schuurt.

Want kennis is geen mening. En expertise is niet hetzelfde als ervaring. Iets geprobeerd hebben is nog geen begrijpen waarom het werkte. En als we dat verschil uit het oog verliezen, dreigt de grens tussen hulp en schade gevaarlijk vaag te worden.

Het probleem is niet dat we leren van elkaar

Het probleem is dat we vergeten dat paarden individuen zijn. Wat bij het ene paard een wondermiddel lijkt, kan bij een ander het tegenovergestelde effect hebben.

Zelfs binnen één kudde kan het verschil in voedingsbehoefte, stressrespons of herstelvermogen enorm zijn. En toch worden adviezen vaak gedeeld alsof er één waarheid is.

Maar biologie werkt niet met standaardformules. En geneeskunde al helemaal niet.

Van mening naar verantwoordelijkheid

De vraag is niet of je mag adviseren — natuurlijk mag dat. De vraag is of je bereid bent de gevolgen te dragen van wat je zegt.

Als je beweert dat een supplement koliek voorkomt, of dat een paard geen dierenarts nodig heeft maar “gewoon wat kruiden”, dan neem je impliciet verantwoordelijkheid. Maar als het misgaat? Dan was het ineens het paard. Of de eigenaar. Of het toeval.

Want zelden hoor je: dat advies van mij was misschien toch niet zo verstandig.

En intussen betaalt het paard de prijs. Met zijn lijf. Zijn herstel. Zijn welzijn.
En vaak ook de eigenaar – met frustratie, verdriet en een lege portemonnee.

Wat dan wel?

We hebben behoefte aan dialoog, aan nuance en aan samenwerking. Er is niks mis met kritische vragen. Integendeel. Maar die vragen moeten niet leiden tot polarisatie of simplificatie — ze moeten leiden tot verdieping.

Durf dus ook te zeggen: ik weet het niet. Of: ik raad je aan om een specialist te raadplegen. Dat is geen zwaktebod. Dat is wijsheid.

Want hoe meer je weet, hoe meer je beseft hoeveel je nog te leren hebt.

Ik ben mira

Ik ben die vrouw die voortdurend haar bril kwijt is, haar sleutels vergeet, haar telefoon nooit terugvindt. Maar mijn mening? Die heb ik altijd klaar.

Half wolf, half vrouw - letterlijk op m’n Facebook profielfoto, figuurlijk in alles wat ik doe. Ik ben iemand van uitersten. Intuïtief en scherpzinnig. Rust en storm. Stilte en stem. Zacht voor wat kwetsbaar is. Hard voor wat bewust beschadigt. Ik ben geen perfecte versie van mezelf. Wel een eerlijke.

Ik werk met mensen, systemen, voeding, chaos en visie. Soms ook met paarden, vaak met principes. Ik geloof in waarheid boven diplomatie, en in nuance zonder wolligheid.

Hier deel ik wat me bezighoudt. Wat schuurt, wat ontroert, wat klopt. Welkom in mijn hoofd. Het is er een beetje wild — maar altijd echt.
#meerdanvoeding #MIRA