Verantwoordelijkheid is niet alleen voor de top. Het begint bij jezelf

20 septembre 2024

Na een zomer waarin de spotlights gericht waren op de grote namen, de sport, de schandalen en de structuren, lijkt het stil geworden. De discussies ebben weg, de hashtags verdwijnen van social media, en de sector haalt opgelucht adem.

Maar mogen we dat wel?

Want als het stof neerdaalt, blijft er één vraag over: Wat doen we zelf?

Niet als toeschouwer van de Olympische Spelen.
Maar als eigenaar van dat ene paard op die ene wei.
Als ruiter van dat ene paard dat zich elke dag aanpast aan jouw kunnen, jouw stemming, jouw systeem.

Ethiek is geen Olympisch niveau

We doen soms alsof ethiek iets is voor de sport, voor de profs, voor de bonden.
Maar eerlijk? Het is vooral iets voor de basis. Voor jou. Voor mij. Voor iedereen die ooit een hoofdstel vastmaakte, een voerschep vulde of een trailer dichtsloeg.

Jij beslist of dat hoofdstel goed past.
Jij beslist of dat supplement écht nodig is, of marketing.
Jij beslist of het training is of herhaling uit gewoonte.
Jij beslist of je paard rust krijgt. Of altijd moet presteren.

Dus laten we ophouden met wijzen en beginnen met kijken.

De kleine dingen zijn niet klein

Een paard dat geen vrije toegang heeft tot ruwvoer en water.
Een paard dat op stal staat omdat het makkelijker is.
Een paard dat vier keer per week een bit in moet, ook al vertoont het stresssignalen.
Een paard dat zich afkeert als je aankomt, en dat wordt uitgelegd als “hij doet altijd zo”.

Nee. Het zijn geen headlines. Maar het zijn wel signalen.

En ze zeggen iets over hoe wij verantwoordelijkheid zien. Als iets dat van boven moet komen. In plaats van iets dat bij onszelf begint.

Je hoeft geen expert te zijn. Maar je moet wel willen bijleren.

De lat ligt hoog, zeggen mensen dan. Maar het gaat niet om perfectie.
Het gaat om bereidheid. Om eerlijk durven te kijken. Om vragen te stellen. Om te veranderen wanneer je merkt dat iets niet werkt.

Ik weet ook niet alles. Maar ik weet wel dat ik verantwoordelijk ben voor wat ik zie – en voor wat ik niet wil zien.
Dat ik invloed heb, ook al sta ik niet op een podium. Dat mijn paarden afhankelijk zijn van mijn vermogen om eerlijk te zijn. Niet naar hen maar naar mezelf.

Want verantwoordelijkheid is geen last.

Het is een voorrecht.

En het begint.
Elke dag.
In de wei. In de stal. In de trailer. In je hoofd.

Bij jou.

Ik ben mira

Ik ben die vrouw die voortdurend haar bril kwijt is, haar sleutels vergeet, haar telefoon nooit terugvindt. Maar mijn mening? Die heb ik altijd klaar.

Half wolf, half vrouw - letterlijk op m’n Facebook profielfoto, figuurlijk in alles wat ik doe. Ik ben iemand van uitersten. Intuïtief en scherpzinnig. Rust en storm. Stilte en stem. Zacht voor wat kwetsbaar is. Hard voor wat bewust beschadigt. Ik ben geen perfecte versie van mezelf. Wel een eerlijke.

Ik werk met mensen, systemen, voeding, chaos en visie. Soms ook met paarden, vaak met principes. Ik geloof in waarheid boven diplomatie, en in nuance zonder wolligheid.

Hier deel ik wat me bezighoudt. Wat schuurt, wat ontroert, wat klopt. Welkom in mijn hoofd. Het is er een beetje wild — maar altijd echt.
#meerdanvoeding #MIRA