FR 
NL 
EN 
DE 
ES Épigénétique : programmes de nutrition équine - le poulain du futur
21 juin 2024
Juni. De maand waarin paarden blinken in de zon. Waarin we trots zijn op dat mooie zomerlijf. Waarin mensen zeggen: “Hij ziet er goed uit, hé!”
En vaak klopt dat ook. De vacht is kort, de spieren zichtbaar, het paard straalt.
Maar eerlijk? Soms klopt het niet.
Want wat we mooi vinden, is niet altijd wat gezond is. En wat als ‘gespierd’ wordt omschreven, is soms gewoon vet op de verkeerde plekken.
Het oog is verblind door gewenning.
Een dressuurpaard mag strak zijn, een Shetlander mag bol zijn, een sportpony mag een sixpack hebben (bij wijze van spreken), en een haflinger is ‘nu eenmaal rond’.
Maar metaboliek en gezondheid trekken zich niets aan van ras, discipline of modebeeld.
Een strak lijf kan vol ontsteking zitten. Een glanzende vacht zegt niets over de mineralenbalans. En een paard dat ‘goed herstelt’ na training, kan ondertussen insulineresistent zijn.
Ik heb het vaak gezien: paarden die er op het eerste gezicht fantastisch uitzien, maar onderhuids worstelen.
Paarden die ‘heel goed in het werk zitten’, maar waarvan de voeten warm zijn, de manenkam hard is, of de singelgroef vet is.
Paarden die in de wei amper bewegen, maar tóch ‘op gewicht blijven’. Of net niet.
En het gaat nog verder. Het is zelfs bewezen: de topline – die prachtige bovenlijn waar we allemaal naar streven – is bij veel sportpaarden opgebouwd uit vet in plaats van spierweefsel. Zelfs op het hoogste niveau, dus ook bij olympische paarden.
En dan moeten we ons afvragen:
Zien we wat er is? Of zien we wat we wíllen zien?
Want het oog is getraind op gewenning. En de ribben kunnen misleiden.
Het punt is: lichaamsconditie beoordelen vraagt kennis. En een scherpe blik.
Niet alleen gevoel. Niet alleen “hij ziet er goed uit.” En zeker niet “ik voel zijn ribben, dus het zal wel meevallen.”
Dik is niet hetzelfde als schattig. En gespierd is niet hetzelfde als goed gevoed.
We moeten af van die oppervlakkige blik. Van het idee dat een paard ‘goed’ is omdat het eruitziet zoals wij willen. Want we houden niet van hun gezondheid – we houden van het beeld dat we ervan hebben.
Dat is wél menselijk. Maar niet eerlijk.
Kijk naar:
En stel jezelf vragen:
Niet het lijf dat voldoet aan ons plaatje.
Je suis cette femme qui perd constamment ses lunettes, oublie ses clés, ne retrouve jamais son téléphone. Mais mon avis ? Je l'ai toujours à portée de main.
Mi-loup, mi-femme - au sens propre sur ma photo de profil Facebook, au sens figuré dans tout ce que je fais. Je suis quelqu'un d'extrême. Intuitive et astucieuse. Calme et tempête. Le silence et la voix. Douce avec ce qui est vulnérable. Dur avec ce qui est délibérément endommagé. Je ne suis pas une version parfaite de moi-même. Mais une version honnête.
Je travaille avec les gens, les systèmes, la nourriture, le chaos et la vision. Parfois aussi avec des chevaux, souvent avec des principes. Je crois en la vérité plutôt qu'en la diplomatie, et en la nuance sans l'artifice.
Je partage ici ce qui me préoccupe. Ce qui froisse, ce qui émeut, ce qui heurte. Bienvenue dans ma tête. C'est un peu sauvage, mais toujours réel.
#alimentation multiple #MIRA