Rust is geen luiheid. Het is biologie

18 octobre 2024

Oktober. De maand waarin de wind scherper wordt, het gras minder sappig en de dagen merkbaar korter. De natuur schakelt een versnelling lager. De bomen, de vogels, de wilde dieren – allemaal passen ze zich aan.
Behalve… wij.

En dus ook: onze paarden.

Zij blijven rijden, trainen, presteren, naar les of wedstrijd gaan alsof er niks verandert. Soms tegen hun zin. Soms met spanning in hun lijf. Soms met die blik van: “Moet dit nu echt?”

Ons hoofd wil door. Maar hun lijf zegt iets anders.

Paarden zijn seizoensgevoelige dieren.
Ze zijn gebouwd op aanpassingen aan licht, temperatuur en voedselaanbod. Hun vacht reageert. Hun stofwisseling vertraagt. Hun gedrag verandert.

Maar onze planning doet dat niet.

We trainen vaak in hetzelfde ritme. We voeren op dezelfde uren. We rijden door in het donker — met lampen, dekens en supplementen om “alles op peil” te houden. En ergens wringt dat.

Niet omdat het fout is.
Maar omdat we te vaak vergeten dat rust geen luxe is. Het is biologisch noodzakelijk.

Rust is niet niks doen

Ik heb het niet over paarden maandenlang op stal zetten. Of stoppen met werken. Het gaat over durven afbouwen. Ruimte laten. Variatie aanbrengen.
Een herfstrit in plaats van een springtraining. Een grondwerksessie in plaats van altijd die les.

Een extra dag niets.

Niet als straf. Niet als achterstand. Maar als herstelfase. Want herstel is niet luiheid. Het is investeren in lange termijngezondheid.

Wat als we zelf ook even afremden?

Want laten we eerlijk zijn: veel van die druk ligt niet bij het paard. Die ligt bij ons.
Omdat we doelen hebben. Schema’s. Verwachtingen.
Omdat de pensionstal vol zit en het anders lastig wordt. Omdat we ‘moeten’ rijden voor die ene wedstrijd. Of omdat we bang zijn om controle kwijt te raken.

Maar het paard is geen agenda. Het is een levend wezen.
En soms is het gewoon… even klaar.

Dus: adem in. En uit.

Laat oktober jouw motivatie zijn.
Niet om te stoppen. Maar om stil te staan.
Om te kijken wat nodig is. Wat niet meer past. Wat minder mag.
Niet uit gemakzucht. Maar uit zorg.
Voor je paard. En voor jezelf.

Want rust is geen achteruitgang.
Het is ruimte.
Voor herstel. Groei. En opnieuw beginnen.

Ik ben mira

Ik ben die vrouw die voortdurend haar bril kwijt is, haar sleutels vergeet, haar telefoon nooit terugvindt. Maar mijn mening? Die heb ik altijd klaar.

Half wolf, half vrouw - letterlijk op m’n Facebook profielfoto, figuurlijk in alles wat ik doe. Ik ben iemand van uitersten. Intuïtief en scherpzinnig. Rust en storm. Stilte en stem. Zacht voor wat kwetsbaar is. Hard voor wat bewust beschadigt. Ik ben geen perfecte versie van mezelf. Wel een eerlijke.

Ik werk met mensen, systemen, voeding, chaos en visie. Soms ook met paarden, vaak met principes. Ik geloof in waarheid boven diplomatie, en in nuance zonder wolligheid.

Hier deel ik wat me bezighoudt. Wat schuurt, wat ontroert, wat klopt. Welkom in mijn hoofd. Het is er een beetje wild — maar altijd echt.
#meerdanvoeding #MIRA