EN 
NL 
FR 
DE 
ES Epigenetics: equine nutrition programs the foal of the future.
22 February 2024
Februari. De maand van de liefde. Van rozen, rode lintjes en goedbedoelde posts met paardenhoofden in hartvormige kaders. En begrijp me niet verkeerd — ik zie ook graag liefde. Maar dan de échte versie. Niet de suikerzoete. De stevige. De soort liefde die niet bang is om soms “nee” te zeggen.
Want daar gaat het nog vaak mis.
We zeggen dat we van onze paarden houden, maar we willen ze niet teleurstellen. Niet begrenzen. Niet frustreren. We willen dat ze ons leuk vinden. Dat ze ons vertrouwen. En dus geven we toe. Nog een handje muesli. Nog een keer poetsen terwijl hij bijt. Nog een keer opzadelen terwijl je voelt dat hij het niet wil. Want “ik wil dat hij zelf kiest”.
En zo sluipt verwarring binnen. En stress. Want een paard zonder grenzen is geen vrij paard. Het is een onzeker paard. En een onzeker paard zoekt geen liefde, maar duidelijkheid.
Er bestaat een hardnekkig misverstand dat liefde voor het paard niet samengaat met leiding geven. Alsof grenzen stellen iets is voor dominantie-denkers of sportruiters, en zacht zijn voor ‘bewuste’ paardenmensen. Maar daar geloof ik niets van.
Een paard leert van helderheid, voorspelbaarheid en consequent gedrag. Dat betekent: weten waar de lijn ligt. Begrijpen wanneer iets stopt. Zekerheid over wat je bedoelt.
Liefde zonder grenzen is verwarrend. Grenzen zonder liefde is geweld. Het paard heeft beide nodig.
Ik geloof dat paarden ons spiegelen — niet op een magische manier, maar in gedrag. Als jij onduidelijk bent, dan wordt je paard dat ook. Als jij bang bent om ‘de slechterik’ te zijn, dan wordt je paard de beslisser. En dan noemen we het achteraf ‘lastig gedrag’ of ‘dominantie’. Terwijl het eigenlijk gewoon een gebrek aan leiderschap is.
Ik heb dat ook moeten leren. Grenzen stellen voelde aanvankelijk als verraad. Alsof ik hem afwees. Alsof ik mijn paard “niet graag zag”. Maar wat ik echt deed, was zeggen: “Ik zie je. En ik neem je serieus genoeg om je te helpen begrijpen.” Dat is geen machtsspel. Dat is zorg.
Je paard kent het verschil. En jij ook, als je er even bij stilstaat.
Dus laten we in deze maand van de liefde vooral ook eens vieren dat liefde niet alleen zit in rozen en maneschijn en lieve woordjes. Maar ook in het lef om nee te zeggen. In het geduld om te wachten. In iets doen wat op korte termijn moeilijk is, maar op lange termijn helderheid schept.
Want dát is liefde.
Voor het paard. En voor jezelf.
I am that woman who constantly loses her glasses, forgets her keys, never finds her phone. But my opinion? I always have it ready.
Half wolf, half woman - literally in my Facebook profile picture, figuratively in everything I do. I am someone of extremes. Intuitive and astute. Calm and storm. Silence and voice. Soft to what is vulnerable. Tough on what deliberately damages. I am not a perfect version of myself. An honest one, though.
I work with people, systems, food, chaos and vision. Sometimes with horses, often with principles. I believe in truth over diplomacy, and in nuance without wooliness.
Here I share what concerns me. What chafes, what moves, what knocks. Welcome to my head. It's a little wild there - but always real.
#more than power supply #MIRA